ยังไม่คิด - นิยาย ยังไม่คิด : Dek-D.com - Writer
×

    ยังไม่คิด

    ติสท์ๆ

    ผู้เข้าชมรวม

    132

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    5

    ผู้เข้าชมรวม


    132

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  22 ต.ค. 56 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ร่างสูงทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างอ่อนหล้า หลังจากไปจักการไอ้พวกหมารอบกัดที่มาทำร้ายรถสปอส์ทสีแดงเพลิงสุดรักของผมจนเละเทะ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำจากต่อสู้ มือเรียวเช็ดเลือดที่มุมปากก่อนจะจัดการติดพลาสเตอร์ที่แผล
    ไอ้ออร์ทาม นี่มันจะประกาศสงครามกับผมจริงๆเหรอ ใช่ชี้ก็มันเป็นลูก ผอ. นี่ทำอะไรก็ไม่ผิด แต่ใครสนกันล่ะ  ผมไม่ปล่อยมันไว้แน่
    คลื่นๆๆ

    >final<
    'เออว่าไง'
    (เรื่องรถกูจัดการให้แล้วนะมึงต้องเปลี่ยนกระจกทั้งหมด ทำสีใหม่ด้วย รวมๆแล้วก็หลายแสนอยู่ )
    'เออขอใจแกมาก'
    (เออแล้วมึงจะเอาไงกับไอ้เวรนั้น)
    "กูไม่ปล่อยมันไว้หรอกน่าเออไฟนอนอีกหน่อยมึงมารักกูหน่อยนะ"
    (มึงจะไปไหน)

    'กูจะพาไปถล่มมัน'
    (มึงรู้หรอว่ามันอยู่ที่ไหน)
    'กูรู้แล้วกัน'
    (เออๆ)
    'อีกอย่างมาคนเดียวไม่ต้องเรียกไอ้ไฟท์มา'
    (ไมว่ะ)
    'เสียงดังกูรำคาญ'
    (เออๆ) 
    'ด่วน!!
    ---------ตูดๆๆๆๆๆๆๆๆ---------
    ผมกดวางสายก่อนจะเิดินออกไปหาอะไรรองท้องที่ครัวก่อน
    เหมี๊ยวๆ
    ~
    เจ้าแมวตัวน้อยร้องเสียงอ้อน ทำให้ผู้เป็นเจ้าของอดอุ้มขึ้นมากอดไม่ได้
    "เห
    ~ ว่าไงสาวน้อย"
    ร่างสูงบรรจงอุ้มเจ้าแมวน้อยขึ้นมาอย่างเบามือ
    "วันนี้ป๊าไม่ว่างเล่นด้วยหรอกนะ ไปเล่นกับเอทท์ก่อนไป"ชี้ไปทางน้องชายฝาแฝดของผมที่กำลังการอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้ามหาลัยอยู่ แมวน้อยเดินไปหาเอทท์อย่างว่าง่าย
    "มึงจะไปไหน"
    เอทท์เอ่ยถามหลังจากที่นิ่งไปนาน
    "ธุระ"
    "ธุระไรของมึง มึงไม่อ่านหนังสือหรือไง"
    "กลับมาค่อยอ่าน ไปล่ะ

    ไม่นานไอ้ไฟนอลก็มาถึงหน้าบ้านผมหยิบไม้เบสบอลคู่ใจออกมาด้วย
    'มึงคิดว่ามันน่าจะอยู่ไหน'
    'sunchugaclub'
    'ทีสมึงแน่ใจหรอว่ามึงจะไม่เรียกไอ้ไฟท์มาด้วยอ่ะ'
    'เออแค่นี้กูจัดการได้ไม่ต้องเพิ่งไอ้โทรโข่งนั่นหรอก'
    'ฮ่าาามึงก็ไปว่ามันไงมันก็เป็นพี่ชายกู
    'เออไปได้ล่ะคันไม้คันมือจะแย่' 

    sunchuga club

    "เฮ้ยรถคนนี้น่าทุบว่ะ"
    ผมชี้ไปที่ออดี้สีดำที่จอดอยู่หน้าคลับ
    "มึงก็จัดการเลยสิรอทำไม รอให้มันออกมากระทืบมึงก่อนหรือไง"
    ไฟนอลยื่นไม้เบสบอลให้อย่างรู้ใจพร้อมผายมือซับพอร์ตเต็มที่
    เพล้ง!!!
    ทันทีที่ไม้เบสบอลกระแทกเข้ากับกระจกรถ พวกที่อยู่ในคลับต่างวิ่งออกมาดู รวมถึงเจ้าของรถที่วิ่งหน้าตั้งออกมาดูสภาพรถของตัวเอง
     
    "จัดการมันเลยมั้ยลูกพี่"

    “แน่จริงมึงก็มาดวลกับกูตัวต่อตัวดิ”ผมเอ่ยท้าออร์ทามทันที

    “เอ่อบังเอิญว่า กูจ้างมาแพงอะนะ ถ้าไม่ใช้มันก็เสียดายว่ะ เฮ้ยจัดการมันซะ!!”ออร์ทามให้สัญญาณกับพวกนักเลงร่างบึกก่อนพุ่งหมัดมาที่ผมทันที   แรงหมัดทำให้ผมเซเล็กน้อย มือผมกำไม้เบสบอลแน่นก่อนจะใช้มันจัดการกับไอ้ขี้โกงนั่นการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป

    “เฮ้ยไอ้บ้าเอ้ยมางานสนุกๆแบบนี้แม่งไม่เรียกกู” การต่อสู้ชงักไปซักพักหลังจากที่มีเสียงปริศนาดังขึ้นและนั่นเป็นเสียงของไอ้โทรโข่งไฟท์กับเฮียฮ่องเต้ พวกนักเลงบางส่วยกรูกันไปที่ไอ้ไฟท์กับเฮียเต้ทันที

    ไม่นานไอ้พวกนักเลงร่างบึกพวกนั้นก็ต้องพ่ายแพ้ให้กันนักสู้อันดับหนึ่งอย่างเฮียเต้ ทันที่ที่การต่อสุสิ้นสุดลงผมก็โดนลางขึ้นรถไป ก่อนที่พวกตำรวจจะมาถึง

    “พวกเฮียรู้ได้ไงว่าผมมีเรื่อง” ผมเอ่ยถามเฮียเต้ที่กำลังขับรถอยู่

    “เอทท์บอก”  เฮียเต้ตอบมานิ่งๆ

    “ไอ้บ้าเอ้ยยุ้งไม่เข้าเรื่อง!

    “อย่าทำเป็นเก่งหน่อยเลยไอ้ทีส ถ้ากูกับเฮียเต้ไม่มามึงก็คงไม่รอดกลับมาหรอก แถมยังไปบุกถิ่นเค้าอีกนะมึง รอดกลับมานี่ก็บุญแล้ว มึงก้อีกคน ไฟนอลแม่งมีไรไม่บอกกู เป็นไรมาแม่งก็โดนป๊าด่าตลอด”ไฟท์เสริม

    “เงียบได้แล้ว! หนวกหู!”เฮียเต้ตะคอกเสียงใส่ก่อนจะหยุดรถท่หน้าบ้านของผม

    “ขอบคุณครับที่มาส่ง รวมถึงเรื่องที่ไปช่วยที่คลับด้วย ขอบคุณครับ”ผมก้มหัวให้เฮียเต้ก่อนจะลงจากรถไปเงียบๆ

    “ไม่เป็นไร คราวหน้า มีไรก็บอกเฮีย ไปได้ล่ะ”

    “ครับ”

    ผมเดินเข้าบ้านไปโดยที่มืออีกข้างยังจับอยู่ตรงแก้ม จะบอกว่าตอนนี้ หน้าผมบวมมากๆ แผลเก่าก็ยังไม่หายนี่แผลใหม่ก้มาซ้ำอีก โดยเฉพาะแผลในปากที่เกิดจากจากแรงกระแทกของหมัดบวกกับเหล็กดัดฟันที่ร่วมมือกันทำร้ายปากของผม - -

    ผมคงต้องกินนมแนข้าวไปซักระยะนึง

    ก๊อกๆๆๆๆๆ

    “ทีส ม๊าเข้าไปได้มั้ย”

    “ครับม๊า ประตูไม่ได้ล็อค”

    ทันทีที่ม๊าเปิดประตูเข้ามาคำพูดและสีหน้าเป็นห่วงก็หลุดออกมาจากคนเป็นแม่ทันที

    “ไปมีเรื่องอีกแล้ว ม๊าบอกอะไรทำไมไม่เคยฟังกันบ้างนะไอ้ลูกคนนี้”มาบ่นให้พร้อมกับใช้สำลีเช็ดที่แผลอย่างเบามือ

    “ขอบคุณครับม๊า”ผมยิ้มจางๆให้ม๊าก่อนจะกอดม๊าแน่น

    “ไม่ต้องมาอ้อนเลย ลงไปกินข้าวได้แล้ว”ม๊าให้มือผลักหัวผมแล้วเดินออกจากห้องไป  ผมเดินตามหลังม๊าไปที่โตะกับข้าว กับข้าวที่มีแต่ พริก พริก แล้วก็พริก

    “ม๊างั้นทีสของกินนมแทนล่ะกัน”ผมเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหานมมากินแทน แล้วกลับขึ้นห้องไป

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น